"ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ "Η Τρικκαία Μέλισσα" " - Μελισσοκομικό βιβλιάριο: EL 44/543
---------------------------------------------------

Με αγάπη και σεβασμό για τη μέλισσα!

---------------------------------------------------


Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Εργασίες της άνοιξης κι όχι μόνο…

Η άνοιξη είναι εδώ. Κι οι σμηνουργίες επίσης πλησιάζουν. «Εφιάλτης»!  Έναν  «εφιάλτη» που πολλοί, όμως, περιμένουν με ανυπομονησία -όμοια κι εγώ-, ύστερα μάλιστα απ’ την «απραξία» του χειμώνα.



Έτσι, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες που ακολουθούν, ήδη έχουν μπει τα πρώτα πατώματα και έπεται συνέχεια. 



 Παράλληλα, μετά από ένα στοιχειώδη προγραμματισμό και λαμβάνοντας υπόψη και τα υπάρχοντα πενιχρά οικονομικά μέσα, έχει τεθεί ως στόχος για φέτος, όσον αφορά καταρχάς τη συλλογή μελιού, και η  μεταφορά στον έλατο (δεν μιλώ για συλλογή, διότι αυτό θα φανεί στην πορεία) με τα μισά περίπου απ’ τα μελισσάκια μου.

Επιπλέον, όπου να ’ναι θα μπουν και καμιά δεκαριά γυρεοπαγίδες (όχι σ’ όλες τις αποικίες, με προφανή τον κίνδυνο της παραπλάνησης). Τη συλλογή γύρης τη θεωρώ απαραίτητη –κατά την άποψή μου πάντα- από ένα μελισσοκόμο. Κι αυτό, διότι είναι απαραίτητη για τη δημιουργία γυρεόπιτας, την οποία προσωπικά τη χρησιμοποιώ αρκετές φορές μέσα στο χρόνο, με θετικά αποτελέσματα στην εκτροφή γόνου, στην ανάπτυξη του μελισσιού και στη συναφή αντιμετώπιση ασθενειών.

Επίσης, λέω φέτος ν’ ασχοληθώ λίγο πιο συστηματικά με την παραγωγή βασιλικού πολτού, καθώς και με τη βασιλοτροφία, έτσι ώστε οι βασίλισσες των παραφυάδων που θα δημιουργηθούν την άνοιξη (ή και το καλοκαίρι) να μην αφεθούν στην τύχη… Εδώ περιμένω και την βοήθεια φίλου κι έμπειρου μελισσοκόμου, ο οποίος αν τύχει και διαβάσει την ανάρτησή μου,  θέλω να ξέρει πως … δεν ξέχασα την υπόσχεσή του!

Τέλος, θα ’θελα και σε κάποια ζητήματα να πειραματιστώ… Πρώτα απ’ όλα με την κατασκευή και χρήση κάποιων διαφορετικών κυψελών (όταν και αν το πραγματοποιήσω θα κάνω σχετική ανάρτηση). Έπειτα, θα δώσω  σε κάποια απ’ τα μελισσάκια μου πλαίσια συρματωμένα, αλλά όχι με ολόκληρο φύλλο κηρήθρας, παρά με οδηγό 2-3 πόντων (εργατικής κηρήρθρας), έτσι ώστε να δω αν και τι θα χτίσουν και σε πόσο διάστημα. Εργατικά κελιά ή κηφηνοκελιά; Άλλωστε, χρησιμοποίησα και θα ξαναχρησιμοποιήσω την κηφηνοκηρήθρα (που χτίζουν μόνες τους οι αποικίες σε συρματωμένα πλαίσια) ενάντια στη βαρρόα.  


  (Πλαίσια συρματωμένα με «οδηγό» 2-3 πόντους εργατικής κηρήθρας)

Για όλα τα παραπάνω, βέβαια, ο χρόνος θα δείξει την ορθότητα ή μη των επιλογών μου.

Με την ευκαιρία της σημερινής μου ανάρτησης και με αφορμή το αφιέρωμα του τελευταίου τεύχους του περιοδικού «Μελισσοκομικό Βήμα» για την πρόπολη και τη συλλογή της, θα ’θελα  ν΄ αναφερθώ και στην προσωπική μου εμπειρία απ’ τη συλλογή της πρόπολης το προηγούμενη καλοκαίρι και τα νέα μου … «σχέδια» για φέτος.

Καταρχάς, είναι γνωστές οι θεραπευτικές ιδιότητες της πρόπολης (αντιμικροβιακές, απολυμαντικές κτλ.), τόσο για το ίδιο το μελίσσι ως υπεροργανισμό, όσο και για τον ίδιο τον άνθρωπο κι όχι μόνο και δεν χρειάζεται να κουράζω πάνω σ’ αυτό το θέμα. Άφθονες οι πληροφορίες, τόσο σε σχετικά βιβλία, όσο και στο διαδίκτυο.

Πέρυσι το καλοκαίρι, λοιπόν, αγόρασα 10 πλαστικές «σίτες» συλλογής πρόπολης και τις τοποθέτησα σε αντίστοιχα μελισσάκια. Τις άφησα περίπου ένα μήνα και συγκέντρωσα κάπου ενάμιση βάζο μελιού καθαρής πρόπολης.


(Σίτες συλλογής πρόπολης με πρόπολη πάνω τους που ξέμεινε…)

 Η πρόπολη στη συνέχεια … ξεχάστηκε κλεισμένη στα βάζα μελιού και τοποθετημένη στο ψυγείο!  Παρεμπιπτόντως, ο μόνος που τη χρησιμοποίησε ήταν ο πατέρας μου, ο οποίος –ύστερα απ’ όσα του είπα για τις ιδιότητές της- τη χρησιμοποίησε σε μια εξωτερική μόλυνση που είχε σε κάποιο νύχι του χεριού του και ως εκ θαύματος, η μόλυνση εξαφανίστηκε… Μετά απ’ αυτό το γεγονός, είπα ν’ ασχοληθώ λίγο πιο σοβαρά με την πρόπολη και … έφτιαξα πρόσφατα και διάλυμα πρόπολης.



(διάλυμα πρόπολης έτοιμο για … συσκευασία και χρήση)

Πρόσφατα, επίσης, απόκτησα και το σχετικό βιβλίο του Μπίκου για την πρόπολη. Εκεί, διάβασα πως μελισσοκόμοι βάζουν και σίτα -όμοια μ’ αυτήν της σίτας αερισμού- είτε πάνω στους κηρηθροφορείς, είτε καρφωμένη με πινέζες στο πάνω πάτωμα και κάτω απ’ το καπάκι. Μάλιστα, στη δεύτερη αυτή περίπτωση ανοίγουν κάπως το καπάκι, με αποτέλεσμα το επιπλέον φως κι αγέρας που μπαίνει στην κυψέλη να εντείνει την προσπάθεια των μελισσών στη τοποθέτηση πρόπολης στη σίτα. Λέω να το εφαρμόσω.  Ίδωμεν…

Πάντως, ένα είναι σίγουρο: χαμένη η πρόπολη δεν θα πάει. Μεγάλη οικογένεια έχουμε, συγγενείς και φίλους επίσης πολλούς έχουμε, άρα όλο και κάπου θα χρειαστεί…

5 σχόλια:

  1. Γιώργο εύχομαι να πάνε όλα κατ΄ευχή,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιωργο καλη επιτυχια σε οτι κανεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιώργο
    δε δοκιμάζεις και ένα κάθετο οδηγό στην άκρη, να περάσει μέσα το σύρμα και ότι βγει καλύτερο.
    Αυτό σκεφτόμουν να το κάνω σε μια μελιτοφορία και μετά να αφαιρέσω τον οδηγό.
    Καλή επιτυχία στα σχέδια σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ για παγίδες πρόπολης χρησιμοποιώ την ψιλή την σίτα για τα παράθυρα!Κόβεις το ανάλογο μέγεθος και το τοποθετής πάνω από τα πλαίσια!Ελαφρύ , φθηνό και πρακτικότατο γιατί πιάνει μικρό όγκο το βάζεις κατάψυξη και μετά πολύ εύκολα το κάνεις ένα μπαλάκι και η πρόπολη γίνετε θρίματα.Πολύ εύκολη η συλογή της και μέγάλο το ποσοστό καθαρότητας της!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. εγινα αναγνωστης σου και θα σε παρακολουθω καθημερινα,ειμαι χομπιστας φασιανων και εαν θελεις βαλε και μενα στα ιστολογια αξια λογου για κατι το διαφορετικο!ευχαριστω.
    thomasbirds.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή