"ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ "Η Τρικκαία Μέλισσα" " - Μελισσοκομικό βιβλιάριο: EL 44/543
---------------------------------------------------

Με αγάπη και σεβασμό για τη μέλισσα!

---------------------------------------------------


Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Η βασίλισσα που πέταξε απ' το χέρι μου...

Το απόγευμα της Πέμπτης πήγα στο μελισσοκομείο μου κι όταν ολοκλήρωσα τις εργασίες που είχα, συγκέντρωσα τα πράγματά μου κι ήμουν έτοιμος να φύγω, όταν είδα δυο μέτρα πιο μπροστά μου κάμποσες μέλισσες στο έδαφος, κουλουριασμένες η μια πάνω στην άλλη. Δεν κατάλαβα τι συμβαίνει και τις κάπνισα για να φύγουν. Τότε πρόσεξα πως προσπαθούσε μαζί με τις μέλισσες ν' απομακρυνθεί περπατώντας και μια βασίλισσα.
Αμάν! Τι ζητάει αυτή εδώ κάτω, σκέφτηκα. Την έβαλα γρήγορα σ' ένα κύπελο και το σκέπασα μ' ένα χαρτόνι για να μη φύγει. Έπειτα άρχισα ν' αναζητάω πιθανές εξηγήσεις για το συμβάν αυτό. Τελοσπάντων, με τα πολλά αποφάσισα να την ελευθερώσω, για να δω τι θα κάνει και προς τα που θα κατευθυνθεί. Πράγματι, την ελευθερώνω, αφήνοντάς την στο έδαφος. Αυτήνε, όμως, προσπαθούσε να συνέρθει και δεν μπορούσε να πετάξει. Για να τη βοηθήσω, την έβαζα σταδιακά σε διάφορα υψόμετρα: πρώτα πάνω σε μια κυψέλη, έπειτα πάνω στο κλαδί ενός δέντρου, αλλά τίποτα. Τελικά, έχοντας την για κάμποσα λεπτά στο χέρι μου, αποφάσισα να την πετάξω ψηλά, μήπως και καταφέρι να πετάξει. Και ναι, βρισκόμενη ψηλά, κατάφερε τελικά να πετάξει. Παρακολουθώντας την πορεία της, την είδα να κάνει κύκλους και τελικά να χάνεται στο φτελιά που ήταν ακριβώς από πάνω μου. Τότε, όμως, παρατήρησα κάτι που για ώρα δεν είχα δει. Ακριβώς, από πάνω μου κι αρκετά ψηλά, σ' ένα κλαδί του φτελιά, ήταν ένας μικρός αφεσμός.

Κατά  πάσα πιθανότητα, λοιπόν, η βασίλισσα ανήκε στον αφεσμό και προς τα κει πήγε. Έτσι εξηγούνταν όλα. Κι όσον αφορά τον αφεσμό, επειδή και μικρός ήταν και σε πολύ ψηλό σημείο και ήμουν έτοιμος ν' αποχωρήσω τον άφησα, έστω και με κρύα καρδιά.
Χτές, Σάββατο, που ξαναπήγα στο μελισσοκομείο, ο αφεσμός βρισκόταν ακόμη εκεί. Ασυνήθιστο, αλλά όχι αδύνατο σκέφτηκα. Ίσως νά'χει να κάνει και με την ποιότητα ή και την ύπαρξη της  βασίλισσας. Τέλος, αφού έδεσα διαδοχικά τρία μεγάλα ξύλα που βρήκα και τοποθέτησα στην άκρη τους μια πλαστική σακούλα ανακύκλωσης, κατάφερα να πάρω και να κατεβάσω τον αφεσμό και να τον τοποθετήσω σε κυψέλη. Τις επόμενες μέρες, θα ελέγξω την κυψέλη για να δω την τύχη της...

Τελικά, όσο και να μας κουράζει η εργασία στα μελίσσια μας, είναι πάμπολλες οι στιγμές σαν κι αυτή που μας αποζημιώνουν και με το παραπάνω και παράλληλα μας κάνουν και πιο σοφούς.

Υ.Γ. Τις φωτογραφίες της συγκεκριμένης ανάρτησης τις "δανείστηκα" απ' το διαδίκτυο, μέσω google, μιας και τη συγκεκριμένη στιγμή δεν είχα φωτογραφική μηχανή μαζί μου.