Πάει ο παλιός ο χρόνος, ας…

Πάει ο παλιός ο χρόνος. Τι να πρωτοθυμηθώ…;  Ένας πράγματι… δύσκολος χρόνος.

Μια χώρα σε πτώχευση. Μια κοινωνία κι αυτή σε πτώχευση. Και γύμνια, γύμνια παντού, που προσπαθούμε να την καλύψουμε με «κορδελάκια και στολίδια», αλλά κι ένα μικρό παιδί μπορεί να τη δει και να βροντοφωνάξει: «Κοιτάξτε, ο βασιλιάς είναι γυμνός!!!». Θεωρώ πως όλοι μας είδαμε κι αντιληφτήκαμε –έστω κι αργά- το νεκρό και σαπισμένο κουφάρι της  πολιτικής. Κι είναι ώρα να ξαναβρούμε το ήθος που χάσαμε και την αλήθεια που πολύ προσεκτικά κρύψαμε ή μας κρύψανε και –παράλληλα- να μην αφήσουμε για τα διάφορα «κορδελάκια και στολίδια» να ξαναχαθούν. Στο χέρι μας  είναι…

 



Η παραπάνω εικόνα που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο –σαν σε αρχαίο σατυρικό δράμα- δείχνει κατ’ εμέ με τον πιο εύγλωττο τρόπο το που έχουμε φτάσει και φέρνει στο νου μου αυτό που λέει ο λαός μας: «να κλάψω ή να γελάσω;»

 Αλλά, επειδή βρισκόμαστε σ’ ένα μελισσοκομικό ιστολόγιο, ας έλθουμε στα καθαυτό μελισσοκομικά. Η χρονιά, λοιπόν, για το μελισσοκομείο μου είχε απ’ όλα. Και καλά και άσχημα. Ξεκίνησε απογοητευτικά, με αρκετά μελίσσια να χάνονται τους πρώτους μήνες. Με υπομονή κι επιμονή, όμως, γρήγορα ξαναγίνανε. Και δώσανε και μέλι! Πως; Με συνεχή φροντίδα και με τη χρήση την κατάλληλη στιγμή μεθόδων που αποδείχτηκαν εκ των υστέρων επιτυχημένες. Έτσι, από παραφυάδες του Απρίλη σιγά-σιγά … «μεγαλώσανε» και γίνανε μελίσσια των 14-15 πλαισίων κι αφού χωρίστηκαν ισόποσα στα δυο πατώματα (7-7 ή 7-8) με περιορισμένη τη βασίλισσα στη γονοφωλιά μέσω  βασιλικού διαφράγματος, αρκετά απ’ αυτά μας δώσανε 4,5 ή και 6 πλαίσια μέλι. Το αξίωμα, λοιπόν, εδώ είναι πως «η γνώση είναι δύναμη». Γνώση που αλιεύσαμε -κι εφαρμόσαμε για το παράδειγμά μας- απ’ τον επιστήμονα και μελισσοκόμο Πανταζή (εκ Μαγνησίας) μέσω σχετικής δημοσίευσής του στο περιοδικό της ΟΜΣΕ.

Σ’ αυτό θέλω να σταθώ λίγο περισσότερο. Ζούμε στην εποχή της παραγωγής πληροφορίας με κάθε μέσο και τρόπο και από κάθε πηγή. Πληροφορίας, βέβαια, και μελισσοκομικής. Χρειάζεται, όμως, προσοχή έτσι ώστε η πληροφορία να μετουσιωθεί σε γνώση που θα ’ναι δύναμη κι όχι γνώση που θ’ αποδειχτεί αδυναμία. Για την περίπτωσή μας, ας ξεκινάμε καταρχάς πάντα με τις θέσεις των εκλεκτών επιστημόνων του χώρου (κι ευτυχώς στη χώρα μας έχουμε αρκετούς), κι  έπειτα ας συνεχίζουμε με τις απόψεις και συμβουλές των πραγματικών μελισσοκόμων, πολλούς απ’ τους οποίους έχουμε τη χαρά να τους διαβάζουμε και στα μελισσοκομικά τους ιστολόγια. Κι αν με ρωτούσε κάποιος, ποιοι είναι οι πραγματικοί μελισσοκόμοι, θα έλεγα: μάτια έχουμε, νου έχουμε, ας δούμε κι ας κρίνουμε…

Ας επανέλθω, όμως, στα της χρονιάς που πέρασε. Από πεποίθηση κι όχι σκοπιμότητα (όπως λέει κι ο Γιάννης απ’ το «Κάτι λέμε», «ενσυνείδητη κι όχι πιστοποιημένη βιολογική μελισσοκομία») άρχισαν να χρησιμοποιούνται στο μελισσοκομείο μου βιολογικές κηρήθρες. Επιπλέον, εντείνεται η προσπάθεια για μια όσο το δυνατόν πιο φιλική προς τη μέλισσα διαχείριση του μελισσοκομείου. Υπάρχει, ακόμη όμως, δρόμος μπροστά μας…

Και θα κλείσει η ανάρτηση με την παρουσίαση του δώρου που ευχηθήκαμε –μελισσοκομικά πάντα- να μας φέρει ο Αη Βασίλης τη νέα χρονιά!!!

 

Ελπίζω κι εύχομαι η νέα χρονιά να ’ναι  -απ’ όλες τις απόψεις- για όλους μας καλύτερη.